Ontmoet Mack, producer van Queen en ELO, op Pro Audio Summit 15-16 februari

Everything Louder Than Everything Else

xtra 30-01-2014 15:18

Interview door Mark van Schaick, algemeen hoofdredacteur Interface
Voorafgaand aan Pro Audio Summit 2014, 15 en 16 februari, Jaarbeurs Utrecht
Meer informatie, klik hier. Of ga meteen naar www.proaudiosummit.com om tickets te bestellen. 

München en Los Angeles
Zijn voornaam Reinhold gebruikt hij niet. Misschien dat Mack daarom niet meteen een belletje doet rinkelen als je hem noemt in gesprek. Maar iedereen kent tenminste een deel van zijn productiewerk. Queen-hits als Another One Bites The Dust, Radio Ga Ga en I Want To Break Free, ELO’s Don’t Bring Me Down en Hot Stuff van The Rolling Stones dragen zijn signatuur, maar de lijst is gigantisch. Hij begon in de jaren zestig als jongste bediende in de Union Studios in München, en tegenwoordig is hij de grote man achter Nightjar, een bedrijf in Los Angeles dat audio, video en allerlei applicaties voor mobiele telefoons en computers produceert. Maar rock maakt hij ook nog steeds. ‘En eigenlijk altijd op dezelfde manier. Ik begin gewoon en hopelijk vindt men het goed wat ik doe.’

 

Tussen 1975 en 1986 was Mack engineer voor zeven albums van het Electric Light Orchestra.

‘Wat mooi was bij ELO, was de wil om te experimenteren. Ik kon van alles proberen tijdens de opnamen, elk stuk outboard gear, elke plug-in. Drums opnemen in een wc? Geen probleem. Jeff Lynne en ik zijn goede vrienden, naar het schijnt. Maar hij is een echte Engelsman uit de Midlands. Als je binnenkomt, kijkt hij niet naar je en merkt je niet op; het enige dat je uit ‘m kan krijgen is een hallo. Was het ijs eenmaal gebroken, na een biertje of tien, dan zong hij liedjes bij me op schoot. Maar de volgende ochtend was het weer alleen: “hallo”.

Twaalf jaar Queen

'Voordat ik met Queen ging werken had ik nog nooit echt naar ze geluisterd. Ik was voornamelijk ondergedompeld in de wereld van ELO. Ik ontmoette Giorgio Moroder en hij vroeg of ik Queen niet wilde opnemen in München. Laat ik eens een videoclip kijken, dacht ik, en dat was Somebody To Love. Ze deden daar alsof het studio-opnamen waren; best beangstigend. Freddie speelde piano in een Hawaii-shirt en zong niet in de microfoon, hij deed maar wat, eigenlijk. Hij leek me moeilijk om mee te werken. Niets bleek minder waar te zijn. We werkten uiteindelijk twaalf jaar samen. We voelden elkaar feilloos aan en zijn als het ware familie geworden. Ik deed al zijn opnamen, mijn vrouw ging met hem shoppen, hij logeerde bij ons, ik bij hem. Ik heb mijn zoon naar hem vernoemd.

 

 

Hannesen

‘Het was makkelijk om met een grote rock ’n’ roll-stem te werken als die van Freddie, maar er waren ook beroemde zangers die niet konden zingen. Ik noem geen namen, zoals David Coverdale… (Mack produceerde  ‘s mans eerste soloalbum, White Snake in 1977). Lastiger, als ze zelfvertrouwen missen en te hard proberen om de goede noot te halen... Dat kost geduld en energie. Je moet veel takes doen en daarna kijken of je er een geheel van kunt maken. Ik heb wat zitten hannesen op die manier… Queen geloofde ook in veel takes doen, maar die waren vaak allemaal goed.’

Lees het volledige interview met Mack in Interface 175, jan-feb 2014.

www.interface.nl

 

Mack op de Pro Audio Summit 2014
Op 15 en 16 februari komt Mack naar de Pro Audio Summit in de Utrechtse Jaarbeurs. Op het daar door Interface gepresenteerde programma in het Auditorium zal Mack deelnemen aan de volgende programmaonderdelen:

zaterdag 15 februari, 12.00-13.30

Everything louder than everything else

Live-interview Mack - door Mark van Schaick

 

zondag 16 februari, 10.00-11.30

The process of producing a multimillion selling record

Panel met o.a. Mack 

 

zondag 16 februari, 14.00-15.30

Mindset - how to treat your clients/projects and yourself

Panel met o.a. Mack 

 

 

Mack’s selecte discografie

Scorpions: Fly to the Rainbow (1974)

T.Rex: Zinc Alloy and the Hidden Riders of Tomorrow (1974)

Donna Summer: Love to Love You Baby (1975), A Love Trilogy (1976)

Deep Purple: Stormbringer (1974), Come Taste the Band (1975)

Electric Light Orchestra: Face the Music (1975), Electric Light Orchestra:  A New World Record (1976), Out of the Blue (1977), Discovery (1979), Xanadu (1980), Time (1981), Balance of Power (1986)

Deep Purple: Come Taste the Band (1975)

Rory Gallagher: Calling Card (1975)

Giorgio Moroder: Knight in White Satin (1976)
Rolling Stones: Its Only Rock N Roll (1976), Black and Blue (1976)

Sweet:  Give Us a Wink! (1976)

Rainbow: Rising (1976)

Iggy Pop – The Idiot (1977)

David Coverdale: White Snake (1977)

Queen:  The Game (1980), Flash Gordon (1980), Peter Straker:  Real Natural Man (1980), Hot Space (1982), The Works (1984), A Kind of Magic (1986), Live Magic (1986), Live at Wembley '86 (1992), Queen on Fire: Live at the Bowl (2004), Queen Rock Montreal (2007)

Brian May & Friends:  Star Fleet Project (1983, Mini Album; mixed by Mack)

After the Fire:  80-f (1980), Batteries Not Included (1982)

Sparks:  Whomp That Sucker (1981)

Billy Squier:  Don't Say No (1981), Emotions in Motion (1982)

Roger Taylor:  Strange Frontier (1984)

Meat Loaf:  Bad Attitude (1984)

Freddie Mercury:  Mr. Bad Guy (1985)

BAP:  Ahl Männer, aalglatt (1986)

Extrabreit: Sex after three years in a submarine (1987)

Heavy Pettin:  Lettin Loose (1987)

It Bites - Eat Me in St. Louis (1989)

Extreme:  Extreme (1989)

Gonzalo Rubalcaba: Giraldia (1991)

Bonfire:  Knock Out (1991)

Law and Order:  Rites of Passage (1991)

Black Sabbath:  Dehumanizer (1992)

Loud:  Psyche 21 (1992)

SBB:  New Century (2005)

Julian Mack:  Have you no decency (2005)

Liquid Meat:  Beat the Meatles (2006)

The Shazam:  M3TEOR (2009)

Liquid Meat:  Maximum Carnage (2009)

Big Wood:  Big Wood (2012)

Custard:  Infested by Anger (2012)

Symphonika: In Dreams (2013)