ADE Sound Lab 2018 reports Part 2 - van Colin Benders en Niels Broos tot Jean-Michel Jarre

Verslag masterclasses Afrodeutsche, Bloody Mary, Paula Temple en Netsky

Muzieknieuws 27-10-2018 00:10

door Ben van het Veld en Jean-Louis Gayet

De laatste drie edities van Interface stonden in het teken van de warming-up voor ADE 2018. Orbital (IF 121) maakte hun faam van weleer waar met twee concerten in Paradiso, Tom Hades (IF 223) deed een studiosessie tijdens ADE Sound Lab, en Colin Benders (IF 222) was zowel aanwezig op Sound Lab als met het wel heel bijzondere project samen met het Metropole Orkest en zijn enorme modular opstelling.

Openingsconcert Colin Benders
Dat was natuurlijk een enorme uitdaging: Colin Benders, de meester van de improvisatie op zijn modulaire ‘beest’, moest zijn synths temmen om te matchen met de structurele benadering van een orkest. Het leidde tot hypnotiserende, filmische soundscapes, soms naar een hoogtepunt gebracht met drum ’n bass-achtige grooves.

Fragment van het concert: 

Native Sessions - Jean-Michel Jarre
Colin Benders was zeker ook schatplichtig aan de muziek van Jean-Michel Jarre, zoals uiteindelijk eigenlijk bijna alle dance-producers. Daarom was het bijzonder dat Jarre aanwezig was tijdens ADE Sound Lab in een natuurlijk afgeladen zaal. Hij werd geïnterviewd door Dave Clarke aka ‘The Baron of Techno’. J-M Jarre haalde uitgebreid het verleden aan, maar wijdde op een gegeven moment toch oook uit met technische anekdotes. ‘Limitation is a very important factor of creativity’ vertelt Jarre. ‘Bij de opnames van Oxygen 1, waren een grote deel van de van de toetsen van mijn Mellotron stuk, dus moest ik het doen met de overblijvende toetsen. Ook nu probeer ik om niet te veel spullen te gebruiken zoals te veel plug-in’s en zo. Ik denk dat als je meer dan 100 tracks nodig hebt om muziek te maken dan ben je verkeerd bezig’. Tot slot voert hij nog prikkelend aan dat computers pas sinds een jaar of zes echt goed bruikbaar zijn voor muziekproductie. (JLG)

Niels Broos over de Moog One
Toetsenist Niels Broos had de mazzel om in avant-première de splinternieuwe Moog One polyfonische keyboardsynthesizer een paar dagen aan de tand te voelen. In de W Hotels Sound Suite tegenover de Brakke Grond deelt hij zijn eerste impressies met een ongeduldig publiek. Hij geeft aan dat het weliswaar vanwege de heldere interface makkelijk was om aan de slag te gaan, maar dat het enorme aantal functies toch eigenlijk meer studie hadden gerechtvaardigd: Het is een beetje als een modulaire synth’, vermeldt Niels. ‘In feite kun je de One zien als drie onafhankelijke synthesizers’.
Niels Broos liet dit beest van een apparaat natuurlijk ook horen: dit is écht goed; de sound is breed, subtiel en moddervet tegelijk. Van hyperdiepe, zware bassen tot schreeuwend hoog. Zeer binnenkort kun je een uitgebreide test in Interface lezen, en laten we ook Niels Broos aan het woord! (JLG)

Afrodeutsche
Filmmuziek Live
Ableton was ruim aanwezig op ADE Sound Lab. Natuurlijk in het Gear Test Lab, maar ook middels drie sessies. Afrodeutsche verzorgde een van die sessies. Ze is geboren in de UK, woont en werkt in Mancester, maar heeft Ghanees, Russisch en Duits bloed. In juni kwam haar album ‘Break Before Make’ uit.

 ‘Mijn muziek is echt donker’, zegt Afrodeutsche, en dat laat ze ook meteen horen met een van haar nummers. ‘Mijn moeder luisterde veel naar klassieke muziek. Dat is van grote invloed op mij geweest. Toen ze eens het stuk ‘De vlucht van de hommel’, van componist Rimsky-Korsakov draaide, schijn ik door het huis en de tuin te hebben gerend, met mijn armen wijd. Ik speelde de hommel.

Mijn eerste opname
Afrodeutsche: ‘Later kregen we een eenvoudige digitale piano te leen, waarop ik begon te experimenteren. Ik ontdekte klanken, harmonieën, akkoorden en melodieën. En toen zei een vriend tegen me dat ik dat moest gaan opnemen. Hij gebruikte Ableton Live... Mijn eerste opname in dat programma ga ik jullie nu laten horen. Het klinkt slecht, want ik wist niets van levels of inserts, of wat dan ook, maar de vibe is er wel.’
‘Na mijn stukken op Soundcloud te hebben gezet, werd ik benaderd om muziek bij beeld te maken. Ik heb bijvoorbeeld gewerkt voor Al Jazeera en Stella Artois. Een andere inspiratie voor mij is dus filmmuziek, bijvoorbeeld die bij Hitchcock-films, en van John Williams.’

Baraka
Vervolgens laat ze een fragment uit de film Baraka zien waar haar muziek bij klinkt. ‘Om muziek met de video te synchroniseren komt het goed uit dat je in Ableton ook het beeld kan afspelen. Ik heb de muziek ook live met een orkest bij de film gespeeld. Tijdens de repetitie ging alles goed, want ik kon de dirigent goed zien, die me steeds aangaf wanneer ik moest invallen. Maar bij de daadwerkelijke uitvoering, was de zaal verder helemaal donker en kon ik de dirigent niet meer zien. Gelukkig kon ik het met de spatiebalk redden... ‘, meldt ze.

Huilbui
Ze laat ook het nummer HIAEA horen: ‘Ik begin altijd met de melodie, de drums komen daarna. En ik heb ook een huilbui van mezelf opgenomen en heel kort fragment ervan gebruikt, sterk bewerkt, dus niet meer als zodanig herkenbaar. Mijn muziek reflecteert altijd mijn emoties. En dat kan met Ableton gemakkelijk, omdat het zo intuïtief werkt. Ik leer er elke dag nieuwe dingen mee te doen.’ Tot slot laat ze zien en horen hoe ze live werkt. Ze speelt dan mee met de projecten in haar laptop. Daarvoor gebruikt ze een Korg microKONTROL midicontroller en een Novation synthesizer. (BvhV)

Netsky en Lost Frequencies
The making of Here With You
Netsky is een van de bekendste dj-producers van België, gespecialiseerd in drum ’n bass. Lost Frequencies herken je aan zijn melodische, organische house. Het idee om in een samenwerking met elkaar eens buiten hun comfortzone te gaan, leek hen beide een aantrekkelijke uitdaging. Het resultaat van die samenwerking is de track ‘Here With You’. Die hebben ze gemaakt in Ableton Live, zoals het aanwezige publiek in de vrijwel volle zaal in de Brakke Grond, op het projectiescherm kan zien. Ze spelen meteen een deel van die track af.

Gitaar opnamen
Vertrekpunt ervoor, was het origineel van dat nummer, een ballad met een tempo van 88 BPM. Dat hebben ze zo gelaten, hoewel ze niet eerder zo’n langzame track hebben gemaakt. Maar een van de eerste dingen die Netsky deed, was de pitch van de leadvocal iets verhogen. In hun versie zitten gitaarpartijen, op initiatief van Lost Frequencies (LF), die daar vaker gebruik van maakt. Hij legt uit hoe: ‘Meestal bedenk ik zelf een melodie en die neem ik met een pianosound op. Die stuur ik naar Tom, de gitarist waar ik altijd mee werk. Mijn wensen voor de sound leg ik aan hem uit met een reference track. Dan pakt hij de juiste gitaar uit zijn verzameling en maakt die sound er dan mee. Als het geen akoestische gitaar is, dan doet hij dat via een eenvoudige versterker. Soms reamp ik zijn opname nog met Guitar Rig van Native Instruments.’ Netsky vindt hem iets te bescheiden en voegt toe: ‘Wat je ook doet is de opname verknippen en verplakken, totdat je er een goeie 'hook' in hoort.’  Anderzijds merkt LF op dat Netsky hem echte verraste, omdat hij net zo snel ideeën toevoegt als weggooit.

Layeren of eq'en
Netsky stelt: ‘Je kunt beter met bijvoorbeeld slechts drie goeie elementen een pakkende track maken, dan met 10.’ Ook als er wel 200 sporen zijn, vindt hij dat geen garantie voor succes. Hij houdt van eenvoud en duidelijkheid. In deze track zit bijvoorbeeld een lage melodie, gemaakt met Substance, een instrument voor Kontakt van Output. De melodie is eenvoudig, maar klinkt luid en vet door de sound via de Decapitator distortion van Soundtoys, een (gratis) OTT-compressor van Xfer en wat reverb te sturen. Hij laat de sound horen zonder de effecten en dat klinkt inderdaad duidelijk minder luid en vet. Dan gaan ze in op de drums. De kick bestaat uit drie gelayderde samples, onder ander uit KSHMR. Zo doet Netsky dat. ‘Let op dat ze in dezelfde toonhoogte staan, anders kunnen de samples elkaar uitdoven’, waarschuwt hij. LF laat weten dat hij meer een ‘eq-freak’ is, ook bij het maken van zijn kicksounds. ‘Zet niet altijd alles 100% strak op de grid’, geven ze als tip voor het maken van drumtracks, ‘dan kun je er een human feel aan geven’. Bij deze track staat wel alles op de grid, behalve de claps, die staan 0,17 milliseconde voor de snare, voor de sound én de feel. Voor de hihat gebruikten ze een loop. Loops gebruiken vinden ze beide prima, als je ze maar wel aan de track aanpast.

Q&A
In antwoord op een vraag uit het publiek, antwoordt Netsky: ‘Voor mijn drumsounds gebruik ik libraries, ik speel met het vertragen van de attack van de sounds, ik experimenteer met reverb en sommige sounds zet ik alleen maar links of alleen maar rechts.’ Op een vraag over mixen en masteren reageert LF: ‘Netsky werkt graag op hoger volume en zet op een gegeven moment een masterchain op zijn main out, tihdens het produceren. Zelf mix ik niet in detail, daarvoor schakel ik iemand in. En voor het masteren weer iemand anders. Er luisteren dus veel oren naar.’  (BvhV)

Paula Temple
Roland Masterclass 
De nacht voorafgaand aan haar masterclass deed Paula Temple op Awakenings een back2back-set, samen met collega/vriendin Rebekah. Daar was ze nog wat brak van: ‘Dat was harde trash techno. Extreem én fun. Hard moet wel een groove hebben. Hard moet iets betekenen. Het moet voelen als een reis langs emoties; langs wat ik op dát moment ervaar.’

Distortion!
De interviewer vraagt naar haar mening over distortion. ‘Daar ben ik groot fan van’, antwoordt ze. ‘Ik gebruik het op bijna alles wat ik produceer. Ik verzamel zelfs distortion-plug-ins en pedalen. Het voegt mooie, harmonische frequenties toe.., warmte, diepte, leven. Compressie ook.’ Maar wat als het teveel wordt, dan wordt de sound toch platgedrukt? ‘Ik neem in mijn studio vaak hele jams op en dan kan je er niks meer aan doen’, antwoordt ze. ‘Dan moet je het accepteren. Ik schrijf bij alle opnames de instellingen van pedalen op, fotografeer ze, of sla ze op, zodat ik opnieuw kan opnemen met hetzelfde geluid. Of ik kan het aanpassen.’ Hardware die ze veel gebruikt voor distortion zijn de tweekanaals Culture Vulture en de Boum van Oto Machines. De laatste gebruikt ze vaak in combinatie met een drummachine, ook live, want hij is klein en daardoor gemakkelijk vervoerbaar. Belangrijk, want ze wil haar live gear als handbagage in een vliegtuig kunnen meenemen.

 
808, 909
‘Ik maak nu zo'n 25 jaar techno, dus ik ken de sounds van deze machines door en door’, reageert Paula als de interviewer deze Roland-iconen noemt. ‘Maar ik wil mezelf en dus ook die sounds niet steeds herhalen, daarom bouw ik een 'library' met sounds die ik er zelf mee heb gemaakt. Ik start met de originele sound, daar voeg ik veel distortion en compressie aan toe en dan nog eens, of ik layer ze en voeg er dán nog eens die effecten aan toe, enzovoorts. Om die sounds zelf ook live te kunnen gebruiken, werk ik met de Roland TR-8S, want daar kan je samples in laden. De Oto Boum erachter, voor nog meer distortion en daar dan 'on the fly', in clubs spelenderwijs mee testen. Dat heeft ook sounds opgeleverd, die ik dan weer in de studio gebruik. Volgend jaar breng ik een nieuwe track uit, met sounds die zo zijn ontstaan én met een meer 'vloeibare' songstructuur, doordat je tijdens zo'n live optreden inspeelt op het publiek en niet per se de rigide structuur van 8 maten dit, 8 maten dat aanhoudt, zoals je dat in de studio wel gewend bent.’

Fysiek
Paula ervaart optredens als heel intensief. ‘Na een weekend heb ik een paar dagen nodig om er van bij te komen en dan is het alweer vrijdag en ga ik weer 'on the road'‘, vertelt ze. ‘Door de week ben ik dus wat vermoeid, waardoor ik niet veel denk. En dat geeft gelukkig juist weer ruimte aan nieuwe ideeën. Globaal tussen tien uur 's avonds en twee uur 's nachts ben ik het creatiefst en kun je me in mijn studio vinden.’ Op de vraag of ze of ze liever met hardware werkt dan met software, antwoordt ze: ‘Ik wil vooral zo min mogelijk in menustructuren moeten duiken, dan kun je direct hands on, intuïtief muziek maken. Want techno is iets fysieks, niet iets wiskundigs. Ik werk dan ook al lang met Ableton Live. Toen ik nog vinyl draaide, begon ik dat op het podium ook al te gebruiken.’

Q&A
Wat is je kickgeheim, vraagt iemand uit het publiek. ‘Meestal zijn het drie tot vijf lagen’, vertelt ze. ‘Bij het samenstellen let ik op wat de punch heeft, wat het hoog, wat het laag, wat het karakter. Dat resample ik dan tot één kick. Soms voeg ik er dan nog een laag aan toe. Bij het karakter gaat het om 'harmonics'. Die beïnvloed ik dus met distortions. En check altijd je main out, want tussen de 40 tot 60 Hz kan het laag soms aan strakheid verliezen.’ Iemand wil weten of ze nieuwe songs altijd begint met kicks of met synths. Haar antwoord luidt: ‘Allebei komt voor. Beide kunnen inspireren.’  (BvhV)
 

Bloody Mary
Roland masterclass
Wie in de dancescene Bloody Mary zegt, denkt niet meer als eerste aan dat gepimpte tomatensapje, maar aan de vrouwelijke dj/producer met die naam. Ze is wereldwijd bekend, vooral om haar acid house en techno. Haar masterclass staat in het teken van de TB-03 Bass Line, uit hun Boutique-serie. Hoe en waar doet ze wát ermee...

Staand of zittend
‘In mijn studio werk ik tijdens het jammend creëren staande’, begint Bloody Mary. ‘Dat is voor mij een ‘touch game’. Ik heb dan ‘fun’ en kan mijn passie de vrije loop laten. Meestal neem ik de jam op en dat doe ik in Ableton Live. Als ik met die opnames aan de slag ga, dan doe ik dat zittend, achter de computer. Songwriting begint bij mij altijd met de baspartij. Dan zet ik de TB-03 in de ‘original mode’ en begin 'm dan te programmeren. Dat gaat heel ‘basic’, want het is gewoon een kwestie van het ding, de knoppen ervan, aanraken en bewegen. Ik doe dat zonder regels. Het gaat ook niet altijd perfect, maar het levert wel een heel persoonlijk resultaat op. En is dat niet goed genoeg, dan wis ik het gewoon.’

Of in bed
‘Wat ik heb ervaren, is dat het niet nodig is om heel erg veel ‘gear’ te hebben, maar dat het belangrijk is de werking en bediening van wat je wel hebt heel goed te leren kennen. Zo heeft de TB-03 meer mogelijkheden dan het origineel. Er zitten bijvoorbeeld een overdrive/distortion en een delay/reverb op. Heel handig, want daar hoef je dan geen externe effecten meer voor mee te nemen.’ Ze laat het effect van de distortion op de voor de acidstijl zo karakteristieke arpeggio's met  blieps en pieps live horen. Ze stelt: ‘Hij is sowieso heel gebruiksvriendelijk, werkt op batterijen en er zit een speakertje in; je kan er dus zelfs in bed muziek mee maken, eventueel met een koptelefoon op. Het komt niet vaak voor dat ik langer dan drie à vier uur aan track werk. Als het dan niet goed is, dan moet je met allerlei details in de weer en dat ligt mij niet.’  (BvhV)

Overige ADE-verslagen op Interface.nl
Klik hier voor het verslag van de In The Studio With-sessies waarvan we met Interface host waren: Joran van Pol, Reinier Zonneveld en Ellis.

Klik hier voor het verslag van allerlei andere activiteiten die voor dj’s, muzikanten en producers interessant waren tijdens ADE 2018.