Review van de Dexibell Vivo S9 stagepiano

Italiaanse twist

Merknieuws 24-12-2018 11:12

Dexibell is een Italiaans bedrijf dat werd opgericht in 2014 op basis van het voormalige ontwikkelingsteam van Roland Europe. Men specialiseert zich in elektronische orgels en digitale stage- en homepiano’s. Alex Buurman testte hun topmodel stagepiano: de Vivo S9, zie de review in Interface 224, december 2018.

Je kan de test als pdf downloaden vanuit de Testbank op Interface.nl.
Klik hier

Of lees de test hieronder: 

Dexibell is gevestigd in Italië. Ook andere grote Japanse fabrikanten, zoals Korg, hebben een ontwikkelingsteam in Italië. Korg’s SV-1 stagepiano en een aantal van hun befaamde arrangerkeyboards, zoals de Pa-serie (dus de synths en workstations met ingebouwde begeleidingsautomaten),  komen daar vandaan. En wat te denken van Fatar, de producent van klavieren voor talloze grote merken, en het daaraan gelieerde merk Studiologic met hun vermaarde stagepiano’s, masterklavieren en synthesizers? Er bestaat daar blijkbaar een niveau van expertise waar de op andere gebieden zo inventieve en zelfbewuste Japanse firma’s (maar ook de gerenommeerde Amerikaanse, Franse en Zweedse) graag gebruik van maken.

De Dexibell Vivo S9 is heel luxueus uitgerust met een van Fatar’s topklavieren: de houten uitvoering van de TP400. Daarmee is de toon voor dit product gezet. Enerzijds zetten ze daarmee heel hoog in qua bespeelbaarheid, anderzijds is dit ook de reden voor het redelijk forse gewicht van de Vivo S9, al zit hij met twintig kilo niet in de zwaarste categorie. Het luxueuze gevoel wordt nog eens versterkt door de degelijke, metalen afwerking van de behuizing.

Het bedieningspaneel is heel ruim van opzet en het meest in het oog lopend zijn de negen drawbars; de configuratie zoals bij de Hammond orgels. Deze zijn gemotoriseerd en wanneer je dus van orgelgeluid wisselt, schuiven de drawbars vrolijk mee. Ze bedienen ook andere functies, zoals de mix van de vier gelijktijdig bruikbare secties van de S9, midicontrollers die je naar buiten stuurt en de master-eq. ‘Hammond’ wordt uiteraard door Dexibell om handelsmerktechnische redenen niet gebezigd. Ze gebruiken heel discreet de term ‘TW Organ’, een verwijzing naar de Tone Wheel-techniek van Hammond.

Splitfunctie
De Vivo S9 is voorzien van vier gelijktijdig bruikbare toonbronnen. Waar Nord er bijvoorbeeld bij hun stagepiano’s voor kiest om elke toonbron of sectie één specifiek instrument te laten produceren  ̶  hetzij piano, orgel of synth/samples  ̶  zijn de geluiden voor die van de Vivo S9 vrij te kiezen. Belachelijk voorbeeld: je zou vier dezelfde piano’s gestapeld over het klavier kunnen verdelen. De manier waarop je sounds over het klavier verdeelt en de bijbehorende terminologie zou ik een ‘Italiaanse twist’ willen noemen.

De vier secties hebben elk hun eigen naam: Main, Coupled, Lower en Pedal. De keuzetoetsen daarvoor vind je rechts op het bedieningspaneel. Main, het woord zegt het al, is het hoofdgeluid. Daaraan kun je een tweede geluid, een layer zo je wilt, toevoegen en dat doe je door op de knop Coupled te drukken. Druk je op de Lower-toets, dan wordt er automatisch een split op het klavier aangemaakt. Druk je op de Pedal-toets, dan ontstaat er aan de linkerkant van het klavier een monofone sectie met prioriteit voor de laagste noot. De gedachte achter dit laatste is dat je vaak baspartijen met je linkerhand speelt én dat je die Pedal-sectie in plaats van met het klavier daadwerkelijk met een baspedaal zou kunnen bespelen, zoals organisten dat kunnen.

Om uiteindelijk alle vier de sounds over het volledige klavier te krijgen, moet je de splitfunctie uitzetten in een van de bedieningsmenu’s; hetzelfde als waarin je het splitpunt kunt vaststellen. Alles bij elkaar een niet al te intuïtieve twist dus, maar het werkt wel en als je bedenkt wat de gedachte achter deze manoeuvre is, valt het zelfs wel te waarderen.

Hybride
Die vier secties kom je ook weer tegen bij de effectmodule, midden op het bedieningspaneel, met dien verstande dat de Lower- en Pedal-sectie dezelfde set effecten gebruiken. Drie tweevoudige effecten dus die je in realtime kunt kiezen en bedienen; dat is dan weer extreem handig en comfortabel. Ook in de orgelmodule, links daarvan, kom je die secties tegen, maar dan zonder de keuzetoets Coupled. Met deze toetsen kies je van welke sectie je de drawbars kunt bedienen. Net als bij een volwaardig orgel heb je dan twee klaviersecties (want gesplit) en een Pedal-sectie, waarvan je de drawbar-instellingen kunt wijzigen. De Coupled-sectie accepteert geen orgelgeluid, vandaar dat die keuzetoets ontbreekt.

Die orgelmodule speelt dus een hoofdrol in de Vivo S9. Veel parameters daarvan kun je, in tegenstelling tot die van de andere sounds, direct vanaf het bedieningspaneel benaderen. Bij het bewerken van die andere sounds moet je het bedieningsmenu in. Afhankelijk van het soort geluid krijg je steeds andere parameters voorgeschoteld. Hier openbaart zich de soundengine van de S9, want deze is hybride: sampling en modeling. De e-piano’s van het Rhodes-type hebben bijvoorbeeld een apart instelbare Bell- en Growl-component, terwijl de akoestische gitaren een instelbare hoeveelheid klankkast hebben. De akoestische piano’s reageren daardoor ook heel nauwkeurig en zonder overgangen op de dynamiek van je spel.

Groezelig
Bij de selectie van de sounds hebben de Italiaanse ontwerpers duidelijk gezocht naar sounds die goed samen te gebruiken zijn. Wil je bijvoorbeeld een van de op zich al uitmuntende akoestische piano’s dubbelen met superbrede strings, dan blijken de meeste van de strings héél mooi te kleuren. Dat geldt ook voor synthbrass- en padsounds. Die laatste twee categorieën leveren onderling gelayerd sowieso prachtige en dynamische resultaten op.

Het geheugen van de S9 bevat een gedeelte waarin je je eigen geluiden kunt laden. Die kun je via je Mac- of Windows-computer op een usb-stick zetten en vervolgens in de S9 laden. Dexibell levert zelf alternatieve sounds en je kunt sf2-bestanden gebruiken.

De orgelsounds hebben veel meer parameters dan de andere sounds en dat is heel fijn, want de standaardklanken konden mij niet onmiddellijk bekoren. Sterker nog: ik heb om die reden een organist uit mijn kennissenkring uitgenodigd om samen wat sounds te programmeren en toen kwamen we tot resultaten die, ook in zijn kritische Hammond-oren, zéér overtuigend klonken. Wel zou het bereik van sommige parameters wat ruimer kunnen zijn, zoals de onderste waarde van de snelheid van Leslie in de Fast-modus. De Farfisa- en Vox-klanken zijn standaard echter heel goed en vooral penetrant en groezelig. Heerlijk!

Midizones
Naast een ingang voor het meegeleverde demperpedaal  ̶  dat overigens continu informatie over de stand van het pedaal aflevert en dus niet uitsluitend schakelt  ̶  zijn er nog drie pedaalingangen, Pedal 1/2/3, die echter ook nog de namen Foot, Expression en Morphing dragen. In de bedieningsmenu’s kom je ze ook met al die namen tegen en je kunt bijvoorbeeld Pedal 2 tegelijkertijd toekennen aan een continu variabele parameter als Modulatie, en aan een schakelende parameter als Leslie-langzaam/snel. De Vivo reageert dan afhankelijk van het soort pedaal dat je erop aansluit. Hoe dan ook, je hebt veel mogelijkheden om de S9 met je voeten te bespelen.

De Vivo S9 kent ook vier midizones met veel instelbare parameters. In die zin is deze Dexibell een meer dan volwaardig midimasterklavier en alleen al om die reden een geduchte concurrent voor veel andere stagepiano’s. Het programmeren van die masterfuncties is overigens héél simpel en doordacht, en voor het aan- en uitzetten van die midizones zijn er speciale druktoetsen op het bedieningspaneel. Je kunt de drawbars ook met een eigen druktoets omschakelen naar midifuncties.

Gewichtig
De Dexibell Vivo S9 is voorzien van veel extra faciliteiten. Twee wil ik apart noemen: hij is voorzien van bluetooth, zodat je audio/songs vanaf een smartphone of tablet draadloos kunt afspelen, én hij heeft een Enhancer-functie. Dat laatste doet iets bijzonders dat bijna ondefinieerbaar is. Als je een geluid gebruikt met weinig attack – op de piano’s werkt het dus niet – en je speelt een akkoord met meer dan twee tonen, dan genereert de Vivo S9 zelf een aanvulling op dat akkoord die het meest lijkt op een extra grondtoon een octaaf lager plus de daarbovenliggende kwint. Het geeft het akkoord ineens veel meer gewicht. Grappig, al is het niet altijd even zinvol of bruikbaar, maar wel met een eigen knop op het bedieningspaneel. Zou het iets typisch Italiaans zijn...?

Conclusie
Om kort te gaan: een geweldig houten klavier, fantastische pianosounds en heerlijke synth- en stringssounds om deze mee te dubbelen, na wat huiswerk zeer overtuigende orgelsounds en -functies, en uitgebreide faciliteiten voor het gebruik van pedalen en de aansturing van externe midi-apparatuur. Tegelijkertijd vind ik de bediening niet altijd even handig: met name het gedrag van de menu’s en de gebruikte terminologie kunnen voor verwarring zorgen, en de handleiding lost daar niet veel bij op. Daar zouden ze best nog wat tijd in mogen steken, wat mij betreft. Ik denk dat de vertaalslag van Italiaans naar Engels ook voor de nodige misverstanden zorgt. Daarnaast is de Vivo S9 geen lichtgewicht, maar als je kiest voor zo’n luxueus klavier is dat gewoon onvermijdelijk. De prijs is wel straf, maar in het licht van de kwaliteit van verreweg de meeste geluiden, het luxeklavier en alle faciliteiten, kan deze Dexibell Vivo S9 de concurrentie gemakk

zoeken
zoeken